Free time has started.....

Een vreemd gevoel het lesgeven is klaar. We nemen de tijd om even af te schakelen. Ik deel mijn kamer met Marjo en we hebben nog veel gesprekken over de les week, de kinderen, cursisten en alle indrukken.

Komende dagen splitsen we af en toe op en gaat iedereen zijn eigen dingen doen. Mauryl, Harry en Chantal gaan een aantal culturele hotspots bezoeken in de omgeving van Pokhara. Marjo en ik gaan met Kadgha en zijn vrouw Anjo zijn geboortedorp bezoeken in de bergen. We spreken af om 10.00u en zoals wij het Maastrichts kwartiertje kennen zo hebben ze in Nepal het Nepalese half uurtje. Het bergdorp zou n uurtje rijden zijn. Om 10.30u zijn we onderweg. Ineens stopt de auto na een half uur en Kadgha zegt “ok, we change cars now”! We stoppen bij zijn neef. Hij heeft in t bergdorp een lodge en zal ons brengen met zijn 4wheel drive want we gaan off road. Just one hour drive zegt hij! We betwijfelen het. We rijden over n half geasfalteerd weg en ik vraag of dit off road is....ze lachen. 

De reis is indrukwekkend. We rijden door dorpjes heen, langs rijstvelden en het uitzicht is prachtig. Off road valt niet mee. We moeten ook niet teveel in de afgrond kijken:) We arriveren in het dorpje waar Kadgha geboren is, hij is van de stam Gurung. Het is zo stil, geen toeristen en er hangt een serene rust. Het uitzicht is prachtig. We drinken milk tea en genieten van de rust. Helaas is het weer bewolkt anders hadden we schitterend uitzicht op machupuchere en Annapurna en Fishtale gebergte. Na de thee krijgen we een rondleiding en gaan aan tafel voor een uitgebreide lunch.... Kadgha heeft doorgegeven dat we niet zo’n fan zijn van dahl bat dus is er spaghetti gemaakt met friet en kip! We hebben diepgaande gesprekken over mediteren, opvoeding van kinderen en wat belangrijk is in het leven. Blijkt dat Kadgha een spirituele man is. Mooi om naar zijn verhalen te luisteren. Na de lunch maken we een wandeling door t dorp naar de rijstvelden. De neef van Kadgha bezit een groot rijstveld en heeft in de jungle nog n huis dat hij aanwijst. 

Kadgha bezit ook een deel van de jungle en we fantaseren over een meditatie centrum dat hij wil bouwen. We lachen omdat hij roept, the jungle don’t bring me anything, i can’t wat the leaves. We schuilen even voor de regen en rusten op n mooie plek. Naast me zit n vrouw, ze maakt me duidelijk met gebaren dat ze pijn heeft aan haar benen. Zij en haar man zijn hout dragers. Ze is net als ik 45 jaar....We wandelen terug, drinken nog iets en beginnen aan de reis terug. Onderweg bezoeken we een Tibetaans klooster. Marjo en ik zagen dit liggen op de heen weg en omdat we zeiden “oh, we like that” is meteen geregeld dat we daar een stop maken. We zijn net te laat. Het klooster is gesloten maar de neef regelt dat we nog maar binnen mogen. Hij kent de monniken omdat hij hier met zijn familie komt bidden. Ik loop drie keer rond de grote gebedsmolen met een oud vrouwtje die me instructies geeft en we bezoeken de monestery. Binnen zijn t twee uitersten, veel goud dat blinkt, prachtige boeddha beelden, gebedsboeken en ook veel plastic kitch en neon lampjes. S’avonds duiken we uitgeput in bed. Een bijzondere dag om zo t echte Nepalese leven in n bergdorp te zien. 

Zondag hebben Marjo en ik besloten ons even te laten verwennen in n Spa met een Ayurvedische massage. We worden hartelijk ontvangen. Krijgen instructies en moeten plaatsnemen voor een voetenbad. Daarna kruipen we op de massage bank. Voor me staat n klein tenger Nepalees vrouwtje. Dan volgt een twee uur durende massage die continu balanceert tussen fijn en pijn. Ze heeft een enorme kracht en gebruikt haar hele lichaamsgewicht voor de massage. Ze kruipt behendig boven op de massage tafel. Om t half uur vraagt ze “are you ok ma’am?” Volledig in de olie zitten we twee uur later in de tuin van een bakkery aan de taart en koffie. We moeten bijkomen van de massage die best heftig was en we hebben mooie gesprekken. We nemen daarna de taxi naar een winkelbuurt waar de Nepalezen winkelen en geen toeristen zijn. 

S’avonds hebben we nog met de hele groep n afscheidsetentje bij Kadgha en we genieten van Anjo haar kookkunsten....nog nooit zo’n heerlijke Dahl Bat gegeten. Harry speelt op de gitaar, we drinken een typisch Nepalees sterk drankje en we nemen afscheid. 

Zondag....we vliegen terug naar Kathmandu! We zitten amper en t vliegtuig begint al te taxiën. De Nepalezen willen de delay inhalen! We worden weer opgehaald en de rit duurt lang. De drukte in het verkeer lijkt met het jaar toe te nemen en het duurt lang voordat we in t hotel arriveren. We frissen ons op en gaan door naar Patan! Ik vind dit zelf t mooiste plaatsje van Kathmandu. We verbleven hier twee jaar geleden tijdens de cursus en heb mooie herinneringen aan deze plek. Wat is het heerlijk om terug te zijn. We gaan lekker zitten op onze favoriete plek in de tuin van het museum. Ik bestel een ginger tea en geniet van de stilte. We treffen Ganga buiten en ze neemt ons mee naar winkeltjes en naar de Golden Temple....een prachtige plek. We drinken een drankje op de rooftop van een restaurant en worden bijna aangevallen door een agressieve aap. De Nepalese bediening is doodsbang. Proberen met n parasol stok t beest te verjagen. We vinden t vooral grappig om t hele tafereel te aanschouwen maar staan ook start klaar om op te springen. 

Dinsdag staan Marjo en ik vroeg op. We gaan het kinderziekenhuis bezoeken in Duhlikel. T HRDC waar Ganga en Shiam werken. T is een lange rit en we maken onderweg een botsing mee, de eerste, wat gezien de rijstijl hier best uitzonderlijk is. Het ziekenhuis ligt bovenop een bergtop. We genieten van de weg er naar toe. Bij binnenkomst ben ik onder de indruk. Ze doen hier veel orthopedische operaties (klompvoetjes, knie correcties, been verlengingen, amputaties etc). T ziet er pijnlijk uit en de pijnmedicatie is minimaal. Kindjes met een groen/blauw kapje op worden vandaag geopereerd. Wetend wat hun te wachten staat grijpt me aan. We krijgen een uitgebreide rondleiding door t gebouw en alle bedjes. We geven ieder kindje een sticker of n kaartje en ze zijn zo blij met zoiets kleins. Even aandacht, even afleiding. We toveren een moment lachjes op hun gezicht.

We rijden daarna door om wat plekken te bezoeken die op onze wensenlijst staan. Boudanath, Sechsen monastery en Kopan Monastery. Voor ons krijgt n grote truck n klapband en ik schreeuw t uit van de schrik. Gelukkig kunnen we doorrijden.

We lopen rond de Stupa, drinken op een rooftop een verkoelend drankje en willen de drukte wat ontlopen dus gaan richting Sechsen. Een boeddhistisch klooster net achter de stupa. We lopen een straatje mis en komen bij een klein resort uit in n mooie tuin. Mijn oog valt op n klein winkeltje met meditatie kussens....haha ik maak n sprongetje van blijdschap want in dit land waar meditatie bekend is, is geen yoga winkel te vinden. Ik roep meteen, prachtig maar hoe krijg ik dit mee naar huis? Ik ga op gevoel en koop n prachtig handgemaakt meditatie kussen. Het is gemaakt door lokale vrouwen en t geld gaat terug naar de bevolking. Hoe we t meekrijgen zien we donderdag wel weer.....ik ben in ieder geval happy. Marjo koopt ook n mooi kussen en we drinken bij Sechsen verse mango juice en genieten. 

Van hieruit gaat de reis verder naar Kopan monastery. Een plek die we twee jaar geleden bezochten met Louise Hays en haar sherpa Mingma. Een plek die diepe indruk achterliet. We zijn blij als we via een off road route t klooster bereiken....onze chauffeur ook die de route maar niks vond met zijn auto. We beginnen met een meditatie in het klooster.  De serene rust, t feit dat we hier terug zijn twee jaar later en alles wat in de tussentijd gebeurde zorgen voor wat emoties die ik maar de vrije loop laat.....In de mooie tuin komen we even bij. We treffen daar een man uit Amerika die ook aan het mediteren was in t klooster. We wisselen ervaringen uit en t is mooi om zo spontaan mensen te ontmoeten en verhalen te delen. S’avonds treffen we Mauryl, Harrie en Chantal die ook n mooi gevulde dag hebben gehad met een gids en we delen onze verhalen.

Woensdag, de laatste dag van Chantal, zij vertrekt iets eerder naar huis. We gaan naar de Garden of dreams, n oase van rust,  voor n afscheidsdrankje. Onderweg stoppen we even bij n boeddhistische boekenwinkel. Heerlijk om hier rond te neuzen en wat inspirerende boeken mee te nemen. 

De middag brengen we door in t hostel/weeshuis van Kalpana en Anish waar 15 kinderen verblijven. Onderweg koop ik van t donatiegeld van Anouk en fam weer iets lekkers voor de kindjes net als twee jaar geleden. Een klein gebaar maar voor de kinderen groots. T is een lange wandeling en het is bloedheet en ontzettend druk. We arriveren en de kindjes zijn blij met het bezoek. We lopen rond, ze stellen zich voor, liedjes worden gezongen en er wordt gesmuld van de kaneelbroodjes. Mijn haren worden kunstig ingevlochten door een van de tieners en ze zeggen “your hair is just like a doll”. We wandelen daarna terug via Mandala street en ik kan niet beschrijven hoeveel mensen, geluiden, kleuren en geuren binnen komen (wie mij goed kent weet dat ik maar een beperkt aantal prikkels aankan haha) en ploffen bij Gaia neer voor een mint lemonade en WIFi :)

Vanavond eten we hier samen en nemen we afscheid....morgen vliegen we om 17.00 via Abu Dhabi terug naar huis. 

Mijn laatste blog zal ik vrijdag posten in de trein naar Maastricht....

Namaste