Another day, another story....

Wat een lieve reacties op het blog! Fijn om te weten dat zovelen hierdoor meegenieten van onze avonturen.

We beginnen vandaag op de rooftop van ons hotel en wachten op een ontbijtje. We bestellen natuurlijk eitjes om toch n beetje het Paas gevoel te hebben! We “köppen” of “tietsjen” de eitjes  (we hebben diverse dialecten in ons midden). Harry doet n poging om zijn omelet in de bloemen te verstoppen en we hebben bijna een Paas ontbijt gevoel. We hebben lol maar zijn allemaal ook behoorlijk brak. Op een of andere manier hebben we niet goed geslapen. Waar t aan ligt? Geen idee, het Nepalese bier vloeide rijkelijk gisteren avond, alle indrukken, te weinig melatonine pilletjes.....en indrukken zijn er om te verwerken.

Gisteren was weer een bijzondere dag. We krijgen tijdens het ontbijt bezoek van Kalpana en haar man Anish. Kalpana is een van onze Nepalese trainers die ook zal afreizen naar Pokhara. Anish vraagt of we ook met de bus gaan....en ik vertel over mijn doodsangsten twee jaar geleden tijdens die avontuurlijke busrit. Anish heeft een mooie quote voor mij die zomaar op een tegeltje kan: “Often the most diffucult roads leads you to the most beautiful places”!  Die hou ik erin! We brengen de rest van de dag door in Bhaktapur, een Newari dorpje. De trip begint met onderhandelen voor een goede taxi prijs. Dan stapelen we op elkaar in de piepkleine taxi met vijf personen....we zijn daar inmiddels best handig in aan t worden. 

Bhaktapur heeft flink geleden onder de aardbeving van 2015. Men is volop bezig met herstel werkzaamheden. We nemen alles in ons op, nadat we eerst bosjes tourgides hebben afgewezen die ons “verry cheap” willen rondleiden. We drinken n colaatjes op n rooftop en benutten dit moment voor contact met de buitenwereld want goede WiFi hebben we niet overal. 

Naast bezichtigen van t prachtige dorp gooien we ons vandaag ook even door de bocht door flink te shoppen. Zelf verwennerij en cadeautjes voor t thuisfront worden ingeslagen. Hierbij hoort n onderhandelingsprocedure die we aardig onder de knie beginnen te krijgen. Op t einde van de dag voelen we weer wat regendruppels vallen en we duiken (vanuit n slechte onderhandelingspositie) snel n taxi in. 

De avond sluiten we af bij ons favo restaurant Gaia. De eigenaar Giri ontvangt ons hartelijk en we worden verwend met een free starter. Saroj bedient ons en ik ben verbaasd als hij me aanspreekt met “good evening Cesarine”. Zeker weet hij mijn naam nog, heeft hij twee jaar geleden geoefend! Klant vriendelijkheid staat hier hoog in het vaandel. Terug in het hotel tetrissen we ff met de inhoud van de koffers ivm onze vlucht naar Pokhara. We zoeken nog even contact met thuis, hier en daar wat traantjes bij de kleinste van mijn collega en dat is even slikken. Alles loopt bij mij thuis gewoon door. Ik ontvang via een echo filmpje het blijde bericht dat doodle Pien zwanger is van 5 pups en ben ontroerd van het gitaarspel van Joris die een optreden heeft. Lang leven de techniek want hoe fijn is het om toch af en toe op de hoogte te zijn van het verre Nederland! 

Vandaag, Paas zondag vliegen we naar Pokhara. We zouden om 9.00u opgehaald worden door de taxi maar na een tijd wachten gaat Marjo in de actiestand want blijkbaar is de taxi ons vergeten.  Er worst met spoed n busje geregeld en de koffers worden kundig op t dak gegooid. Dan volgt er een route die voor ons onbekend is en ook nog een grote omweg lijkt. T is mega druk op de weg en de verkeerstoestand is onbeschrijfelijk. Zoveel scooters, zoveel chaos en we zijn inmiddels ruim te laat voor het inchecken voor onze vlucht. Nu zijn de Nepalezen niet van de tijd maar je zal dat ze vandaag wel op tijd vliegen! We lopen met een vaart het vliegveld in, koffers en tassen gooien we ongeveer letterlijk door de scan van de douane, snel even een “betast” sessie door een vrouwelijke douanier en door. Zo snel zijn we nog nooit ingecheckt. Eenmaal in de vertrekhal blijkt de de vorige vlucht naar Pokhara nog moet vertrekken! Heerlijk toch!

Terwijl ik dit schrijf zitten we aan boord van Buddha airlines. Een kleine binnenlands vlucht. Een piloot, twee stewardessen en wat passagiers. We lachen wat af... de stewardess komt langs met n schaal met snoepjes en de Nepalese mannen om ons heen graaien een hand vol van haar schaal af en wij nemen er netjes 1. De take off is een ding voor mij en diegene die naast me zit, Marjo in dit geval, moet eraan geloven! T is een korte startbaan dus gewoon flink gas erop en loslaten.....en zo landen we ook kort en krachtig! Wat me nog laat herinneren aan de landing in Kathmandu waarbij de stewardess met een grote bus insecticide spray door t vliegtuig loopt ivm protocol buitenlandse vluchten. 

Vandaag zal in het teken staan van settelen in hotel, de les locatie bezoeken met de Nepalese  trainer Khadga en de cursusdag voor morgen nog maar eens doornemen! Maar ons motto in therapie luidt “no stress, say less, go slow and show” dus komt helemaal goed!!!!! 

De lopende band procedure in Pokhara AirPort is geweldig. De koffers worden een voor een door een groot geduwd en dan roep je yes en klaar! Buiten wacht Khadga ons op. Hij is erg blij ons weer te zien! Wat n warm welkom. We arriveren in het mooie Spring hotel. De rust, de natuur, de bergen, het meer zijn een verademing tegenover het drukke Kathmandu. 

Voor nu wensen we jullie fijne paasdagen vanuit een prachtig Pokhara!